Mijn website is er!!

Geboren!! Ziet het digitale levenslicht zal ik maar zeggen.
Als eerbetoon aan mijn vader een geplande ‘bevalling’ op zijn verjaardag.

Wat was het een klus, het maken van de site! Het leek werkelijk bijna wel een soort zwangerschap eerlijk gezegd! Bijna negen maanden was ik bezig met het maken van mijn website. Ik nam alleen wel even zomervakantie, dat dan weer wel. Maar alles bij elkaar….. het idee/de wens,  de ontwikkeling, de eerste ‘schopjes’, de onderzoeken, het fantaseren hoe de site er uit zou zien straks….

Gelukkig kon ik in de groeifase terecht bij verschillende klankborden, mijn tussentijdse echo’s. Kreeg steun en goeie adviezen. En zag ik hoe het groeide. En dat ik mijn beeld, mijn fantasie soms moest bijstellen. Maar ook dat het mooi werd.

Ik besloot professionele hulp in te schakelen voor het echte bouwen, daar had ik niet genoeg verstand van. Het werd er eentje op reisafstand en met ervaring. Maar vooral met humor en heel veel geduld. En met kaders. Niks niet straks weken over tijd. Gewoon de wereld in en dan daar verder laten groeien en ontwikkelen…. Help!

De laatste loodjes waren zwaar, ik sliep slecht. Mijn brein maakte overuren over hoe het zou moeten en zou kunnen en zou overkomen. Vooral nu het einde naderde.
Mijn verlangen om het heel echt, heel mooi, heel passend en uitnodigend te maken stond bovenaan. Dat mensen zouden voelen dat ze echt heel welkom zijn, en dat ze voelen dat verlies niet iets is wat je persé los moet laten maar dat je dat juist meeneemt in je leven. Dat dat het verweven is wat door de draden wordt verbeeld. En dat er veel ontdekt en geleerd, gehuild en gelachen mag worden in dit pittige proces wat rouwen heet. En niet alleen bij rouw door overlijden maar ook bij rouw door andere verliezen.
En dat je van rouwen ook levenswijs wordt, maar dat ik dat niet voor wil zeggen…. want je wilt ingrijpend verlies natuurlijk totaal niet meemaken.

Het begeleiden vraagt van mij om  met aandacht aanwezig te zijn, het passende aan te bieden en te verduren als ik me met lege handen voel staan en dat ik dan toch erbij blijf. Dat is mijn wens maar is ook een uitdaging. Vooral die lege handen verduren en dan blijven.

Dank

Aan de wieg van deze ‘geboorte’ wil ik Alma, Jos, Frances, Cindy, Marieke en Annet danken voor het noodzakelijke advies- en redigeerwerk. Waarbij Annet in de laatste fase vaak is ingevlogen voor wat extra echo’s.
Will dank ik voor haar vlotte en creatieve ingevingen rondom het maken van mijn logo en de fotobewerking van de banner.
En uiteraard dank ik Herman voor zijn mooie bouwwerk en zijn geduld wanneer ik het toch nog nèt even anders wilde.
Natuurlijk was het nooit gelukt als er niet een ondersteunend thuisfront was geweest. Dus veel dank daarvoor!

De naam ‘Rouwenderwijs’ was vorig voorjaar al tijdens de afwas in mij opgekomen en had ik al geregistreerd. Maar tjonge, wat heb ik nog gepuzzeld over de ‘achternaam’…..

Eerlijk? Ik ben heel tevreden!!
Tijd voor beschuit met muisjes! Wie wil mag langskomen…..